Dat verrekte Coronavirus..!!!

Dat verrekte Coronavirus, ja excuseer mijn taalgebruik, maar ik heb helemaal gelijk toch?

We dachten er aardig doorheen te zijn gekomen. Het leven voelde weer redelijk gewoon. Alle winkels waren open, geen afstand houden of mondkapjes meer na 25 September. Hoera, we zijn er weer! De openingsdrive’s gingen door zoals in de planning stond en van lieverlee kwam de competitie goed op gang met steeds meer deelnemers. Er kon zelfs weer in de A, B en C lijn worden gespeeld zoals vanouds.

Totdat…totdat het helaas toch weer helemaal mis ging. Over de 13.000 besmettingen kwamen erbij, per dag!! En de ziekenhuisopname’s liepen daarmee helaas ook op. Op 12 november werden de regels noodgedwongen weer sterk aangescherpt.

En op 13 november ontvingen we de mail van onze voorzitter Hans Lap, dat er in ieder geval de komende drie weken niet fysiek gebridged kon worden in het Dijckhuis, het zou onverantwoord zijn om het dringende advies van premier Mark Rutte te negeren.

Aldus geschiedde en we konden, en moesten, terugkeren naar StepBridge of een bridgekoffertje thuis spelen. Gelukkig mogen we nog wel vier gasten thuis ontvangen. Maar eerlijk toegegeven, ik heb van het hele gebeuren een dusdanige dreun gekregen dat ik het hele bridgen even op een laag pitje heb gezet. Ik was zó blij toen we weer gezellig met elkaar aan tafel konden spelen. En nu voorlopig weer niet. Bah! Ik hoop er van harte op dat het bij die drie weken blijft, maar eerlijk gezegd heb ik er een hard hoofd in.

Maar zit ik nu te treuren?
Welnee, maak je geen zorgen over mij. Als altijd heeft mijn baklust mij lekker mijn gedachten doen verzetten. En onze lieve hond Freja blijft me verleiden tot een lekkere wandeling. En ik maak mooie foto’s van de prachtige paddestoelen en zwammen die er momenteel te vinden zijn in het bos.

Ook heb ik Instagram ontdekt. Daar kan ik al dat fraais delen met mijn familie en vrienden. Heel leuk om te doen.
En lest best, onze kleinzoon en zijn vriendin hebben een paar weken geleden een pup in huis gehaald. Alleen..wie moest er op passen als zij beiden aan het werk zijn. Wat een paar dagen per week voorkomt. Jullie raden het al natuurlijk, ik riep meteen “Ik, Ik.. Ik wil dat graag doen!" Uiteraard niet helemaal alleen, mijn echtgenoot René wordt ook, met veel plezier, ingezet.

En nu worden wij af en toe heel erg blij van dat kleine wonder op vier pootjes. En de mensen die mij volgen op Instagram ook, want ja foto’s en filmpjes te over natuurlijk.. iedereen geniet ervan mee. Er is niets zo vertederend als een jonge puppy. Nou ja oké, voor de poezenliefhebbers is dat natuurlijk een kitten, en voor nieuwe ouders is dat uiteraard hun eigen kroost.
Ik blijf erbij in beweging, want voortdurend moet er iets uit dat kleine bekkie worden gehaald dat niet voor consumptie vatbaar is. Het is geen sinecure om het tussen die vlijmscherpe tandjes uit te pulken. Of gauw, gauw, gauw naar buiten voordat het plasje of iets extra’s op de vloer terecht komt. Maar het is ook heerlijk spelen en kijken hoe leuk, onze eigen hond, Freja heel voorzichtig met de kleine Diesel omgaat.
Zij helpt ook met de opvoeding van Dieseltje, is hij te enthousiast dan gaat er aan één kant een lip omhoog, is hij dan nog te druk dan klinkt er een zachte grom, en heeft hij het dán nog niet begrepen volgt er een hardere snauw, waarop de kleine beduusd afdruipt.

We moeten ons overeind zien te houden in deze donkere, kolkende Corona-zee die maar golf na golf op ons af blijft sturen.

Ik hoop dat jullie allemaal iets of iemand hebben die je een reddingsboei toewerpt, zodat we met zijn allen kunnen blijven drijven totdat er weer vaste grond onder onze voeten komt.

Dat verrekte Coronavirus..!!!

21 November 2021